آنها در بسیاری از موارد کار را به افراط می کشانند و نه تنها خود را خوار میگیرند و به نیروهای برونی تسلیم می شوند،بلکه به خویشتن آزار می رسانند و سبب رنج خود میگردند.

تا وقتی کسی گرفتار کشمکش میان آرزوی نیرو و استقلال و احساس ناچیزی و ناتوانی است از این تعارض عذاب می کشد. حال اگر موفق شد نفس فردی خود را به هیچ تنزل دهد و آگاهی خویش را که فردی است مستقل و جدا از دیگران از میان ببرد ، از این تعارض می رهد. احساس کوچگی و بیچارگی یک راه رسیدن به این هدف است، مقهور درد و غذاب شدن راه دیگر، و مغلوب اثرات مستی و بیخبری گشتن راه سوم. اگر از هیچ یک از این طرق نتیجه مطلوب- که خلاصی از بار تنهایی است- به دست نیامد، می توان به آخرین امید که اوهام مربوط به خودکشی است پناه برد. 

گریز از آزادی-مکانیسم های گریز- قدرت گرایی- اریک فروم